جالبه بدونیم که اولین ابزار نوشتن در واقع از چوب بامبو و نی درست شده است. و به کمک آن بر روی صفحاتی که از گل درست شده بود می‌نوشتند. شکل ظاهری این قلم ها درست مانند عکس زیر میباشد. 
طی سالهای بعد ، استفاده از قلم پر رواج پیدا کرد ، اگر به دنبال قلم ارزان بودند سراغ پر غازها میرفتند و برای موارد مرغوب تر و گران تر از پر قو استفاده میکردند. انتهای پر را با چاقو تیز می‌نمودند تا بتوانن از آن برای نوشتن استفاده کنند
مزیت قلم پر به قلم نی این بود که ، روی چرم حیوانات راحتتر حرکت میکرد و نوشتن را آسانتر می‌نمود و همچنین به دلیل اینکه نوک نازکتری داشت به صورت ریزتر موارد را یادداشت می‌نمودند.
با پیشرفت ماشین آلات صنعتی ، کم کم این قابلیت برای انسانها به وجود امد که استیل را در حجم های زیاد بتوانند تغییر شکل بدهند و وسیله‌ی مورد نظر را تولید کنند.
بنابراین قلم استیل ساخته شد که بسیار ارزانتر از قلم پر بود و برای افراد بیشتری قابل دسترس بود. همچنین استهلاک قلم‌های فلزی بسیار کمتر از قلم‌های پر بود. اما همچنان برای نوشتن احتیاج به مرکب جداگانه بود.
بعد از اون نوبت میرسه به قلم فواره‌ای یا همون خودنویس. این قلم جوری درست شده بود که مرکّب داخل بدنه ریخته میشد و لازم نبود هر بار سر قلم را داخل مرکب فرو‌کنند. اما این مورد هم معایب خاص خودشو داشت مثل پُر کردن خودنویس.
و در نهایت میرسیم به خودکارهای امروزی. سال ۱۸۸۸ جان لود آمریکایی که یک دباغ بود برای اینکه روی چرم بتونه علامت گذاری کنه خودکار به شکل امروزی رو درست کرد البته مشکلاتی داشت مثل اینکه روان روی سطح نوشتار حرکت نمیکرد. البته جان لود هیچ وقت به طور گسترده چیزی که درست کرده بود رو تولید نکرد. تا اینکه سالها بعد ، دو برادر روزنامه نویس ، از جوهر های سریع خشک شو و غلطک توپی سر خودکارهای امروز استفاده کردند تا بتواندد خودکار بهینه‌ای درست کنند.
و اینطوری خودکارهای امروزی که تو دست ما هستن تولید شدند.
دیدگاه خود را بنویسید